TİHV Akademi,  “Zor Koşullar Altında Akademisyenlerin İnsan Hakları Aktivistleri Olarak Desteklenmesi” projesi kapsamında insan hakları savunucularına yönelik  “Zor Koşullarda İnsan Haklarını Savunmak” başlıklı bir insan hakları eğitim programı hazırlamıştır.

Eğitime kaydolmuş 20 katılımcıyla on hafta boyunca yürütülmesi planlanan eğitimde, hak savunucuları ve aktivistlerin çalıştıkları alanda insan haklarıyla ilgili temel bilgi, beceri ve tutumlarını gözden geçirmeleri ve hak ihlallerine karşı mücadele konusunda kapasitelerinin geliştirilmesi hedeflenmektedir. Bu amaçla insan hakları kavramı; insan hakları ihlallerinin kapsamı; hak ihlallerinin nedenleri olarak tahakküm, şiddet ve ayrımcılık; hak ihlallerinin sonuçları olarak insanlıktan çıkarma, değersizleştirme, dezavantajlı gruplar yaratma, toplumsal çözülme; insan hakları savunucularının özellikleri; insan hakları savunucularının mücadale ve müdahale yöntemleri, ulusal ve uluslararası başvuru mekanizmaları ve acil durum yanıtı hazırlama gibi başlıklarda tartışmalar yürütülecektir.

“Barış İçin Akademisyenler Vakasının Kısa Tarihi” başlıklı bu metin, aslında, sürmekte olan daha geniş bir araştırmanın parçası. TİHV Akademi bünyesinde yürütülen o araştırma “üniversitenin olağanüstü hali”ni ve “akademik ortamın tahribatı”nı konu alıyor. Yine de çalışmanın bu kısmını, bilhassa bugün, 11 Ocak 2019’da ayrı bir broşür olarak yayımlamak istedik.
Üniversitenin olağanüstü hali OHAL ile başlamadı. OHAL’in ilan edildiği 20 Temmuz 2016’dan 6 ay 10 gün önce ―yani tam olarak 3 yıl önce bugün― Barış İçin Akademisyenler vakasıyla başladı. Yaşanan şey tam anlamıyla bir “akademik pogrom”du: Siyasi iktidarın hedef göstermesi ve yönlendirmesi, üniversite yöneticilerinin işbirliği, bazı meslektaşların ihbarları, savcılık ve kolluk güçlerinin teyakkuzu, basında ve sosyal medyada yürütülen kara propaganda ve nihayet ırkçı/saldırgan grupların tehdit ve tacizleriyle Barış İçin  akademisyenleri susturmak, sindirmek, itibarsızlaştırmak ve üniversitelerden atmak üzere aylar süren bir linç kampanyası yaşandı.
Bu broşürde, belgeleyici bir yaklaşım izleyerek, “Bu suça ortak olmayacağız!” bildirisinin 11 Ocak 2016’da kamuoyuna duyurulmasından itibaren yaşananların dökümünü yapmakla ―tabiri caizse bir “kısa tarih” sunmakla― yetindik. BAK vakasına ve ondan ayrı düşünülebilir olmayan akademik tahribat sürecine ilişkin analiz ve değerlendirmelerimizi ise ancak söz ettiğimiz araştırmayı tamamlayınca paylaşabilir olacağız.